Jos de Man roept in dit boek herinneringen op aan zijn vroege kinderjaren tot aan het begin van zijn volwassenheid. Als zoon van een banketbakker in zijn geboortestad Roeselare, woonde hij lange tijd bij zijn overgrootoom Alois die een ingrijpende rol in zijn jeugd heeft gespeeld. Wordt in deze autobiografie echter het echte leven van de jonge Jos en van het vooroorlogse Vlaanderen opgeroepen? Slaagt Jos de Man in dit boek erin de evolutie van kind naar volwassene te openbaren en te verklaren? Is dit een speurtocht naar zijn diepere drijfveren, grillen, angsten en schaamte? Zoekt hij de waarheid in zijn lever en zijn nieren, in zijn hersenschors?In conversaties en geschriften presenteren we een beeld van onszelf zoals we nu (denken) onszelf te zien. Uit het verleden destilleren we een succesverhaal. Hoe oneerlijk is dat? Niet in de mate dat het geheugen de informatie al heeft gezeefd. Het fungeert als een advocaat die de argumenten ten gunste van zijn client aandikt. Op die manier gaat het geheugen ook om met het heden. De informatie uit het verleden wordt in de actuele beleving geplaatst, en aangepast aan de verlangens en behoeften die op dat moment spelen, en die dan ook in dit boek uitgebreid aan bod komen. Het geheugen schrijft teksten niet letterlijk over, maar is een redacteur, die verhalen in een andere vorm giet, en die niet terugdeinst voor halve waarheden, verdraaiingen en verfraaiingen, excuses en uitvluchten, rationaliseringen achteraf en zelfs klinkklare verzinsels. Feiten en fictie versmelten met elkaar zoals de eicel met de zaadcel tijdens de bevruchting.. Feiten en fictie versmelten met elkaar zoals de eicel met de zaadceltijdens de bevruchting.