Een andere kijk op het laatste taboe, aan de hand van een liefderijke levensgeschiedenis. Het leven in al z’n facetten is een absoluut gaaf verschijnsel. Onverbrekelijk eraan verbonden, zijn geboorte en dood. Het begin van elk leven wordt als iets moois ervaren. Maar waarom het einde ervan dan eigenlijk niet? Het is alweer drie jaar geleden dat zijn ‘supermaatje’ overleed. ‘Zijn kleine’ noemde hij haar vaak liefkozend. Echter, ook al is ze er nu niet meer, ze blijft hem inspireren en stimuleren. Haar humor en lach klinken nog steeds in hem na. De blik van haar grote, donkere ogen waaruit eens voortdurend levensvreugde spatte, is onuitwisbaar op zijn netvliezen geëtst. Ja, op magische wijze blijft hij met haar verbonden. Enkele maanden voor haar dood deed hij haar een belofte. Deze nakomen, houdt hem vrijwel iedere dag bezig. Met onlosmakelijk eraan gekoppeld, proberen een antwoord te vinden op bovenstaande vraag. Behalve indringend over het laatste taboe, rept de protagonist in dit boek nog over andere controversiële onderwerpen waarover hij al jaren schrijft. Voorts onthult hij wat hem dreef voor de eigen werken een uitgeverij op te zetten, en hieraan onverbrekelijk verbonden twee personages tot leven roepen.