Achter de blauwe deur zijn de verhalen, de dromen, de antwoorden op de vragen zonder antwoorden, de herinneringen en de muziek, alles wat aan het leven die speciale kleur geeft. Als je hem dichtdoet moet je werken zonder inspiratie, getrouwd zijn zonder gelukkig te zijn, eten zonder van de spijzen te genieten, de vogels aanhoren zonder naar ze te luisteren. Ga naar de zee. Ga op het mulle zand zitten en geniet van de warmte daarvan, of ga desnoods op het natte zand staan en geniet van de koelte daarvan, kijk, luister naar het oerritme van de branding, ruik die prehistorische geur, als er een prehistorische geur is en vergeet de tijd, waarin je deel uitmaakt van de menselijke soort, van die miserabele apen, die denken dat ze veel weten, die denken dat ze geen dieren zijn. Wij zijn dieren of dingen en hun energie is de onze, tenminste, als we de blauwe deur maar openzetten. Dit advies geeft Martijn Koolhoven zijn lezers in deze speelse en fantasierijke verhalenbundel. Hij toont zich een echte levenskunstenaar en een interessant verteller. Van hem verschenen eerder de bundel Jacht op licht, romantische verzen met af en toe een licht melancholieke inslag. In zijn eerste uitgave, Karakters, bundelde hij zijn eigen alfabet, met originele taalvondsten.