Tijdens het beleg van Sarajevo zit een cellist aan zijn raam en speelt het Adagio van Albinoni. Terwijl het muziekstuk opklinkt, ontploft beneden op straat een bom. Alle tweeëntwintig mensen die in een rij staan om brood te kopen, komen om. De musicus draagt zijn cello naar de verwoeste straat en speelt het Adagio ter nagedachtenis van de doden. Hij speelt evenveel dagen als er slachtoffers vielen. Ondertussen zet de vernietiging van de stad zich voort. De cellist van Sarajevo volgt tweeëntwintig dagen lang de gang van drie inwoners van de belegerde stad. De jonge vrouw Arrow is een briljante sluipschutter, bakker Kenan gaat om de vier dagen de straat op om jerrycans met water te vullen voor zijn gezin en Dragan droomt van een hereniging met zijn vrouw en zoon, die hij enkele maanden eerder de stad uit smokkelde. Via de belevenissen van Arrow, Kenan en Dragan wordt het alledaagse leven opgeroepen in de gebroken stad. En de cellist speelt, elke dag opnieuw, om vier uur precies. De cellist van Sarajevo is een diep menselijk verhaal over wreedheid, overleven en moed. En over de verleiding om te haten en de weigering dat ook daadwerkelijk te doen. De jonge Canadees Steven Galloway (1975) woont in zijn geboortestad Vancouver. Over De cellist van Sarajevo: 'Aangrijpende roman. (…) Getuigt van de worsteling om zelfs te midden van de onvoorstelbaarste verschrikkingen betekenis, waardigheid en menselijkheid te vinden.' Khaled Hosseini 'Een aangrijpend verhaal.' J.M. Coetzee 'Een grote, krachtige roman over mensen die onder extreme omstandigheden hun menselijkheid weten te bewaren of te heroveren.' Yann Martel