Als Hitler aan de macht komt, is Freud op het toppunt van zijn roem. Eenentachtig jaar oud bij Hitlers annexatie van Oostenrijk moet de befaamde psychiater met 175.000 andere joden uit Wenen vluchten voor het naziregime. In Londen ontwikkelt hij, onder de dreiging van de oorlog en zijn naderende dood, zijn belangrijkste en meest provocatieve ideeën. Over gezag en individualiteit, over dood en sterven in een wereld zonder God als metafysische troost, en over de neiging van de mens zich over te geven aan sterke leiders en fundamentalisme. In De dood van Sigmund Freud ontvouwt Edmundson een nieuwe visie op de nalatenschap van Freuds laatste dagen en het vitale belang ervan voor onze tijd. Ondanks het failliet van de psychoanalyse als wetenschapstak is Freuds denken, volgens Edmundson, springlevend en klaar om te worden herontdekt als levenskunst. Freud is dood, leve de nieuwe Freud.