In de afgelopen jaren heeft onze reflectie op het historisch besef en op de wijze waarop de geschiedenis wordt geschreven, zich grondig vernieuwd. De historische sensatie, de plaats van de geschiedbeoefening in de cultuur, de literaire gevoeligheid van historici, hun zelfbeeld, de uitvinding van tradities: het zijn allemaal facetten van de geschiedschrijving die vroeger amper of niet aan bod kwamen. In De ekster en de kooi wordt een staalkaart van deze nieuwe thema's geboden. De bundel bevat onder meer opstellen over de aantrekkingskracht van historische relieken en de ondraaglijke last van het verleden, over nationale geschiedenis en cultuurkritiek, over de romantische geschiedschrijving en de hang naar een direct contact met een voorbije tijd. Zo ontstaat een wereld die wordt bevolkt door dagboekschrijvers en blinde historici, hoogleraren en politici, collectioneurs en futuristen. De ekster en de kooi toont op verrassende wijze hoe complex onze omgang met het verleden de voorbije twee eeuwen is geweest, en hoe steeds opnieuw is getracht (Ie geschiedenis op eigentijdse wijze te verbeelden.