Het uitgangspunt bij het maken van dit boek was een cursus waarin elf docenten teksten uit de Upanishaden lazen en een toelichting daarop gaven. Alle deelnemers waren over de inhoud van wat zij brachten zo enthousiast, dat het plan werd opgevat de teksten uit te werken en in een boek op te nemen. Dit is het resultaat. De Upanishaden waar het in dit boek om gaat, zijn erg oude Indiase geschriften (vanaf de 8e eeuw v.Chr.) met een destijds geheim onderricht. Ze worden in het hindoeïsme als een van de belangrijkste klassieke teksten gezien. Hun boodschap van de identiteit van de wereldgrond (Brahman) en de bron van zelf-zijn (Âtman) wekte ook in het Westen interesse op. De interpretatie en wijze van bespreken is zowel in India als in dit boek steeds verschillend. De auteurs hebben een verschillende achtergrond, optiek en schrijfstijl. Het maakt het boek afwisselend en rijk. De bijdragen vullen elkaar aan, geven een kijkje in de diversiteit van mogelijke wijzen van omgang met de Upanishaden en presenteren de upanishadische boodschap van eenheid op een zo begrijpelijk mogelijke wijze.