DE ENGEL VAN HET WESTELIJK VENSTER In dit boek wordt door Gustav Meyrink getekend, dat er geen verbinding bestaat en nimmer bestaan kán tussen de mens zoals hij in deze wereld leeft en werkt enerzijds, en God anderzijds. Doordat dit inzicht in het algemeen aan de zich religieus noemende mens ontbreekt, meent hij een engel Gods te zien, meent hij het antwoord op zijn vurig gebed te ontvangen van God, terwijl hij in feite te doen heeft met een engel der duisternis, of wel met een projectie van alles wat in hemzelf leeft. Zo schept de mens zich engelen van het westelijk venster, waaraan hij zelf te gronde gaat. Zo brengt hij God het kwaad ten laste dat hij zelf schept. Gustav Meyrink heeft met het schrijven van dit boek een poging gedaan de fouten en de daaruit voortkomende rampzalige gevolgen te schilderen waardoor de naar God zoekende mens zo menigmaal geteisterd wordt, wegens gebrek aan inzicht en ware kennis. Wie echter, als de hoofdpersoon in het boek, na het gaan van een lange ervaringsweg bewust de binding ondergaat met de straling van de karbonkel met de twaalf vlakken, uit de -droom van de Hoël Dhats-, bereikt de bekroning van zijn zoekend streven en wordt opgenomen in het oorspronkelijke, goddelijke levensveld.