Keizer Karel V lustte graag een sappig kippenboutje, en daarbij hield hij wel van een grapje, als we De gekroonde laars mogen geloven. Wanneer de keizer zich incognito onder het volk op de markt heeft gemengd, wordt de mooiste haan voor zijn neus weggekaapt. Hij laat zijn lijfwacht uitzoeken waar het beestje heen gaat, want daar wil Karel mee aanzitten. En zo belandt de vermomde keizer voor het vastenavondfeestmaal in de nederige woning van schoenlapper Teun, die zijn enige dochter Jaquelijn wil uithuwelijken aan zijn oude, rijke knecht Kosen. Het meisje heeft haar zinnen echter gezet op de arme, maar sympathieke Joren en krijgt de stuen van haar moeder. De maaltijd zal de volgende dag een hoogst onverwacht gevolg hebben. Het wordt een vastenavond om nooit te vergeten. De gekroonde laars van de Duinkerker stadsarts en rederijker Michiel de Swaen (1954-1707) bewijst dat er in de zeventiende eeuw ook buiten de Republiek aantrekkelijke literatuur werd geschreven. Zijn vastenavondspel werd in 1688 voor het eerst opgevoerd en neemt als vermakelijke komdie een uitzonderlijke plaats in binnen zijn verder overwegend religieus getinte werk. Met levendige dialogen en een handige aaneenschakelijk van komische situaties heeft De Swaen als een volleerd komediedichter een uiterst speelbaar stuk geschreven.