Als Omar één ding geleerd heeft in de paar maanden dat hij in Boston woont, is het wel dit: Amerikanen willen een naam goed kunnen uitspreken. Namen zijn de brug naar de existentiële burcht van de ander. De naam van iemand kunnen uitspreken is een deel van zijn bestaan begrijpen. Daarom heeft Ömer zijn naam in Omar veranderd. Hij deelt in Boston een huis met Abed en Piyu en raakt hopeloos verliefd op Gail. Gail is een aantrekkelijke Amerikaanse die eigenlijk Zarpandit heet en haar onzekerheid en verlegenheid wegstopt achter stellige meningen en merkwaardige obsessies. Wat Gail en Omar tot elkaar brengt, is het gevoel dat ze alleen in deze relatie zichzelf kunnen zijn. En het besef dat hun beider voorstelling van de Amerikaanse droom niet dezelfde is...