Hoewel in sommige van deze verhalen oude thema's van Maarten 't Hart opduiken - de verhouding tussen mens en dier of tussen huwelijkspartners bijvoorbeeld - worden toch bijna alle verhalen beheerst door een nieuw thema dat nog niet eerder zo uitgesproken in het werk van 't Hart voorkwam: dat van de grens tussen lichamelijke en vooral geestelijke gezondheid en geestelijke gestoordheid, die zich ook als ziekte kan vermommen. Al in het eerste verhaal beschrijft 't Hart hoe iemand bijna gek kan worden onder de last van een drukkend schuldgevoel. In sommige verhalen, zoals 'De vogelbezorging' lijkt de grens tussen 'normaal' en 'gek' bijna uitgewist. In dat, in een psychiatrische inrichting spelende verhaal, heeft deze subtiele beschrijving van bijna abnormaliteit een humoristische uitwerking. In andere verhalen zoals 'De ziekte van Ménière' en 'Het Russische Concert' klinkt een tragische ondertoon door. Vanwege het thema krijgen de van vroeger al uit het werk van 't Hart bekende amusante, groteske of bizarre beschrijvingen van alledaagse gebeurtenissen een dwingender karakter. Het satirische element staat in dienst van het thema, ook in de drie huwelijksverhalen uit deze bundel.* Nergens laat hij in deze verhalen het tragische vervallen in het sentimentele en ook is hij erin geslaagd om de ironie buiten het komische te houden. - Beatrijs Ritsema in Vrij Nederland * Sobere verhalen zonder melodramatische franjes. - J. Huisman in Algemeen Dagblad * [...] het is boeiend om te zien hoe de schrijver nieuwe wegen inslaat zonder zijn afkomst te verloochenen. Aad Nuis in de Volkskrant