Het leiding geven aan huishoudelijk personeel was lange tijd een normaal onderdeel in het leven van veel Nederlandse huisvrouwen. Na de Tweede Wereldoorlog veranderde dit. Het kerngezin, met de man als kostwinner en de vrouw als fulltime huisvrouw en moeder werd de nieuwe norm. Personeel voor de zorg voor de kinderen en de huishouding was binnen dit nieuwe ideaal overbodig. Nu - ongeveer een halve eeuw later - keert dit personeel langzaam maar zeker terug, echter onder sterk veranderde sociale verhoudingen. Het benadrukken van ongelijkheid in de relatie tussen baas en ondergeschikte is niet langer vanzelfsprekend. Bevel heeft plaats moeten maken voor onderhandeling en overleg. Tegen deze achtergrond vindt het onderzoek plaats dat in dit boek wordt beschreven. Hoe gaan ouders en de oppas van hun kind met elkaar om, zo luidt het centrale thema. Wat verwachten ouders en oppas van elkaar? Hoe brengen ouders hun opvattingen over zorg en opvoeding aan de oppas over? Hoe kan de oppas voorkomen dat haar arbeid wordt uitgebuit? Om op deze en andere vragen een antwoord te geven zijn 59 diepte-interviews gehouden met moeders, vaders en hun oppassen. "We moeten haar koesteren" geeft niet alleen een beeldende beschrijving van de dagelijkse praktijk van de opvang door de betaalde oppas aan huis. Er wordt ook een nieuw theoretisch kader ontwikkeld dat helpt de relatie tussen ouders en oppas - een relatie die zowel intiem als zakelijk is - te begrijpen.