Jan Venema (1931) heeft zijn ervaringen in het laatste voor hem - als dertienjarige jongen - zeer bewogen oorlogsjaar opgetekend. Deze periode van zijn jonge leven stond in het teken van verlies en verdriet. Uit zijn verhaal blijkt zijn wil om desondanks zich in het leven te handhaven om niet alsnog in een slachtofferrol ten onder te gaan. Zijn leven overziende kan hij slechts omzien in verwondering. Zijn arbeidzame leven bracht hij door in overheidsdienst. Laatstelijk sinds 1965 bij het provinciaal bestuur van Noord-Holland. In 1985 kwam hieraan wegens gezondheidsklachten een abrupt einde.