In 1823 omschreef William Hazlitt zijn geliefde Sarah Walker als het willoze en verdorven voorwerp van zijn Romantische Passie. Hij, de grote schrijver, die zijn liefde verspilt aan haar, het eenvoudige dienstmeisje. Het avontuur moest wel op een teleurstelling uitlopen. Bijna tweehonderd jaar later krijgt de bescheiden Sarah Walker het woord om Hazlitt als leugenaar te ontmaskeren. Ze beschrijft hoe de onstuimige literator haar dag in dag uit verleidt, terwijl zij juist uit alle macht probeert zijn ongewenste avances af te weren zonder hem te beledigen.