Redeker zat in zijn ondergoed. Het was de tweeënveertigste nacht dat hij in ondergoed geslapen had en het was vijf over elf op de drieënveertigste rotdag. Hij keek van de telefoon naar de asbak die nodig geleegd moest worden en stak een sigaar op. De eerste trekken maakten hem duizelig. Hij schoof het gordijn een stukje opzij en verslagen door het felle zonlicht dat iedereen die evenwichtig, gelukkig of achterlijk was weer een goddelijke dag schonk, inhaleerde hij nog eens diep. Hij was woedend en voelde zich beroerd; een perfecte dag om alle vervelende poststukken te beantwoorden. 'Het spijt me u te moeten meedelen dat ik wegens ziekte geen medewerking kan verlenen aan uw tijdschrift/scriptie/nobele actie/poëziealbum/forum/jury.' Alles was vervelend. Hij hield zijn sigaar in zijn mond terwijl hij zijn hemd uittrok en slaagde erin hem onder de douche brandend te houden. Werkelijk alles was vervelend geworden.