Een klassieke zangeres strandt in een sfeerloos hotel langs de snelweg. Zij voelt zich bespied door de onbekende bewoner van de naastgelegen kamer. Haar eenzaamheid is bijna tastbaat en brengt haar terug bij de enige vorm van expressie die ze kent: het zingen. Een actrice repeteert voor een toneelstuk dat door de maker geafficheerd wordt als 'de nieuwe Euripides' maar daar hemzelf geschreven is. Ze komt voor belangrijke beslissingen te staan: de keuze tussen roem en eer, vernedering en liefde. Beide verhalen grijpen terug op de periode dat Arthur Japin nog als acteur door het leven ging. 'Zien en gezien worden, daar gaat het om in deze verhalen,' aldus de auteur zelf. 'De vrouwelijke hoofdpersonen spelen en worstelen met de consequenties van het bekeken worden en het jezelf tentoonstellen.'