'Toen ik mijn eerste graf schond, was ik zeventien jaar oud. Het was hartje zomer. Ik legde mijn wang tegen de warme brokstukken en keek omhoog in de heldere nacht, waar iemand, hoog boven me, zat te lezen in een boek. De bladzijden ervan blonken als zwart glas en waren bestrooid met diamanten.' Tijdens een van de heetste zomers van de eeuw lopen een jongen en een meisje elkaar letterlijk tegen het lijf. Een tijdlang zwerven ze samen rond in Brugge, totdat het meisje op een dag van een brug valt. Viel ze? Werd ze geduwd? Hij denkt dat ze sprong. Na haar begrafenis verlaat hij de stad. Hij heeft er niets meer te zoeken. Op zijn reis, die hem naar Bareelona, naar Berlijn en naar Bordeaux voert, ontmoet hij een reeks intrigerende figuren: Alessandro Moreschi, een zanger die de lucht laat bloeden door zijn stemgeluid; Pablo, een Spanjaard die kunstwerken maakt met vuur en de Kleurenvanger, een man die beweert alle kleuren van de wereld in een bijenkorf op te slaan. Niemand is wie hij lijkt te zijn. Maar als de jongen op zijn omzwervingen in Venetië terechtkomt, duikt daar onverhoeds het meisje weer op. En voor één keer lijkt het erop dat het water voor beide kinderen niet te diep is.