In 416 voor Christus is de wereldstad Athene haar tijd in één opzicht duizenden jaren vooruit: openlijke seksualiteit tussen mannen wordt er normaal gevonden. Met de opkomst van het christendom verdwijnt de kennis hierover voor eeuwen 'in de kast'. Als die eind 19e eeuw weer op een kier opengaat, dringt de vraag zich op hoe deze 'Griekse beginselen' moeten worden verklaard. Dan wordt Plato's literaire meesterwerk Symposium herontdekt. Plato noemt hartstocht én het verlangen naar onsterfelijkheid de belangrijkste drijfveren van de mens en vat dit samen in het begrip 'eros'. Eros staat dan voornamelijk voor de homoseksuele liefde. In het kielzog van Symposium komt een reeks studies over het onderwerp op gang. Anno 2000 gelooft men alles verklaard te hebben: minderjarige jongens boden zich aan volwassen mannen aan, in ruil voor intellectuele vorming. Seks speelde vrijwel geen rol. In De macht van Eros laat Charles Hupperts van deze wereldwijde consensus weinig heel. Hij toont aan dat homoseksualiteit in alle denkbare leeftijdcombinaties voorkwam, dat pederastie weinig met opvoeding te maken had, dat mannen openlijk samenwoonden en dat promiscuïteit van alledag was. Talloze afbeeldingen uit die tijd - voornamelijk op vazen en schalen van aardewerk - laten daarover geen enkel misverstand bestaan. Vervolgens geeft Hupperts een nieuwe vertaling van het Symposium, die meer dan andere recht doet aan de homo-erotische aspecten ervan. Ten slotte analyseert hij dit meesterwerk. Dat Plato daarin de dagelijkse liefdespraktijk van de Atheners filosofisch zou hebben onderbouwd, blijkt onzin. Integendeel, hij zet zich juist af tegen deze praktijk, niet tegen de mannenliefde zélf, die volgens hem de weg kan zijn naar een hogere vorm van bestaan, maar tegen bandeloze seks en promiscuïteit.