Sommigen zouden het plan om Marcel van Roosmalen en Michel van Egmond samen naar Rio de Janeiro te sturen, als gewaagd bestempelen. De hoofd-redactie van Hard gras heeft echter een onbeperkt vertrouwen in het duo dat in alle opzichten complementair kan worden genoemd. Van Roosmalen verliest zijn schoenen, Van Egmond vindt ze terug. Van Roosmalen verslaapt zich, Van Egmond maakt hem wakker. Van Roosmalen stopt met roken, Van Egmond wordt gek. Van Roosmalen struikelt over een Braziliaanse beroemdheid, Van Egmond weet wie het is. Van Roosmalen is de deadline even kwijt, Van Egmond had al ingeleverd. Toch hebben de tegenpolen een manier gevonden om als één man te schrijven. De vorm van dit Braziliaanse reisverslag is even doordacht als de stijl talentvol. Ogenschijnlijk doen de auteurs hun uiterste best om zo min mogelijk inhoudelijk te worden, toch staat er in dit boek informatie te over. De dochter van Garrincha is een proeve van geestdrift, talent en mededogen die in sommige opzichten Ruy Castro's beroemde boek over Garrincha naar de kroon steekt.