In deze commentaar worden inzichten uit het Paulusonderzoek van de laatste jaren vruchtbaar gemaakt voor de exegese van deze brief. Hierdoor wordt het beeld scherper en ontstaat er een verfrissende kijk op deze pastorale brief. Het beeld van de dienaar wordt het profiel voor alle werkers in het evangelie. Wanneer Paulus 2 Korintiërs gaat schrijven, is hij inmiddels in een belangrijke fase van zijn zendingswerk beland. Bijna aan het einde gekomen van zijn 'derde' zendingsreis, staat hij op het punt terug te reizen naar Jeruzalem om daar namens de christenen uit de volken de collecte voor de moedergemeente af te dragen. Het collectegeld van de Korintiërs moet echter nog worden afgehaald. Voordat hij daartoe zijn derde (en laatste) bezoek aan de Korintiërs kan brengen, moet hij ondermeer de beschuldigingen van zijn opponenten in Korinte weerleggen. Zij hebben hem namelijk als apostel gediskwalificeerd: Paulus is niet meer – en eigenlijk nog minder! – dan één van de zovele rondtrekkende quasi-interessante figuren die hun hoorders proberen te imponeren. Uitgedaagd door deze opponenten en hun aanhang in Korinte profileert Paulus zich in zijn brief als gezaghebbende apostel van Jezus Christus.