Maar Iejoor zei bij zichzelf: Al dat geschrijf. Potloden en noem maar op. Zwaar overdreven, als je 't mij vraagt. Dom gedoe. Zit niks in. En zo is Tao van Poeh bekend geworden als een Opmerkelijk Succes. En tot voor kort beschouwde ik dat als Het Eind van het verhaal. Ik had de Taoïstische principes uitgelegd. Ik had de mensen onderhouden met Poeh en zijn vriendjes. Nee ik heb geen plannen voor een vervolg op Tao van Poeh. Ik hou niet van vervolgen. Hartelijk dank en goedendag. Maar langzaam en heel zachtjes sloop er iets mijn bewustzijn binnen. Een klein stemmetje probeerde mijn aandacht te trekken. Na een poos realiseerde ik me dat het dat van Knorretje was. Er was nog meer te zeggen, gaf Knorretje me te verstaan, maar er was niemand die het zei en toch was het nodig in deze tijd. Een tweede boek hoefde geen 'vervolg' te zijn: het kon een aanvulling op het eerste worden, zoals het Huis in het Poeh-hoekje een aanvulling is op Winnie-de-Poeh. Waarom luisterde ik naar Knorretje? Het ant