Het inzicht was vers, het dampte nog. Olivia trok haar zwarte jurk recht en keek naar haar dochter. De ogen gezwollen, de neus rood rond de vleugels van al dat gewrijf met papieren zakdoekjes, een likje gemist snot glanzend bij haar bovenlip. Roos had het moeilijk, Olivia wou dat ze iets kon doen. Roos greep haar arm, haakte in en troonde haar mee door het gangpad. De kist verdween de lijkwagen in, en zij bleven achter in de tochtige hal van de kerk. Olivia was nog nooit zo blij geweest dat mensen elkaars gedachten niet kunnen lezen. Gezien de feiten gaat over Olivia, een vrouw van eenenzeventig. Voor haar wordt alles anders als de man sterft met wie ze heel lang getrouwd was. In een ontwapenende weigering om zich te gaan gedragen naar de wens van anderen of naar het traditionele beeld van wat ouderen zouden moeten doen, gaat ze op zoek naar een manier om haar bestaan van tel te laten zijn. Een verhaal over de kracht van spijt hebben, de gretige wil om goed te leven, de warme wurggreep van families, de angst om ruimte in te nemen, de kilte van de wereld zoals we hem kennen en het wapen dat liefde kan zijn, als ze echt is tenminste. Griet Op de Beeck heeft een Boekenweekgeschenk geschreven waarin ze met lichtheid en humor de zwaarte verkent, waarin ze familieverhoudingen tekent in al hun broeierige complexiteit, waarin ze durft te pleiten voor het belang van emotie, waarin ze subtiel de politieke realiteit van vandaag aan de kaak stelt, waarin positivisme zoekt naar een nieuwe, eigenzinnige definitie.