Rond zijn dertigste jaar vond C.S. Lewis de weg naar het christelijk geloof. Het was voor hem een terugweg; maar er was een lange zoek- en dwaaltocht aan voorafgegaan. Hij beschreef zijn levensbeschouwelijke avonturen in de vorm van een allegorisch reisverhaal dat in 1933, met een knipoog naar John Bunyan, verscheen onder de titel The Pilgrim's Regress. Het was een onopgemerkt maar briljant begin van zijn schrijversloopbaan. Lewis geeft een in zijn beknoptheid voortreffelijk overzicht van de geestelijke stromingen van zijn tijd. Soms is zijn scherpzinnigheid op het helderziende af - bijvoorbeeld waar het gaat om de proto-hippies van de jaren, '20 (boek I) of de 'revolutie van het nihilisme' (boek VI). Tegelijk worden veel figuren en stadia op deze levensweg herkenbaar in hun universele en praktische betekenis. De allegorische vorm was een goede greep van de jonge schrijver, want hij kon hierin veel van zijn karakteristieke talenten kwijt - beeldenrijkdom, puntige formulering, polemische slagkracht, elegant gebruik van zijn enorme belezenheid.