De avant-garde componist John Cage schreef in 1952 het stuk 4’33’’ waarbij de pianist zijn piano niet aanraakt en enkel het gekuch of de schuifelende voeten van het publiek het hoorbare geluid zijn. Het is één van de vele expressies van de impact van de stilte. Maar bestaat de pure stilte? Waarom gaan we ernaar op zoek? Of omgekeerd, waarom lopen we er net van weg? In een trip rond de wereld verkennen we de geheime aard van de stilte - van de stilte in de afgelegen Amerikaanse wildernis over Japanse zen-kloosters naar de hallucinante afwezigheid van stilte in hedendaagse grootsteden, waar geluidshinder ongezond wordt en agressie en stress veroorzaakt.